Gerry Dobbelaer

Etudes, 1999

De eerste ontmoeting met Gerry Dobbelaer was voor ons in haar eigen woonhuis, dat opengesteld was op één van de open atelierdagen in Nijmegen.

Haar schilderijen vielen ons meteen op door hun helderheid en oorspronkelijke manier om mensen weer te geven. Ik zie nog de vrouw in haar rode mantel voor me van rode rozen die het hele schilderij leken te vullen; je kon blijven kijken naar de zorgvuldig uitgewerkte vormen en kleuren. En de sfeer maakte een herinnering wakker die niet meteen te plaatsen was.

Later, toen we meer werken van Gerry tegenkwamen op haar expositie in Museum het Petershuis in Gennep, ontdekten we dat haar werken ons muziek lieten horen; de sfeer van veel schilderijen leidde ons naar de herinnering van hoofse muziek en beroerde ons net zo, vooral het schilderij van de zangeres voor het open venster.

Samen met de expressieve kleuren en zorgvuldig uitgewerkte vormen word je een schijnbaar simpele schoonheid ingeleid die je ook wel ervaart als alles klopt, maar waarvan je weet dat die alleen gerealiseerd kan worden door veel toewijding en zorgvuldig werk. 

Hoe bijzonder om later in een filmpje, Gerry aan het werk te zien bij klassieke muziek die haar, zo horen wij haar vertellen, steeds omringt en inspireert, terwijl zij de lagen laat zien waarin zij haar werk opbouwt .

Als iets zo samenvalt wil je dat graag bij je houden en zo konden we later op een heel  persoonlijke wijze van Gerry het schilderij, dat wij voor onszelf “De Muze” gedoopt hebben, overhandigd krijgen.

Onlangs in het Uffizi museum in Florence herkenden we diezelfde sfeer in een prachtig schilderij uit de Renaissance; hoe mooi als je elkaar herkent door de eeuwen heen.

                                       Jacques en Mariëtte van Hooij-Theunissen